W domu nie świętujemy Bożego Narodzenia
Christine, 36 lat: Bez świąt, ale Chanuka!
„Jak wiesz, rodzin Żydzi nie obchodzą Bożego Narodzenia, ale w grudniu mają jeszcze przyjęcie, by świętować: to Chanuka, święto świateł. Podczas tej uczty wszyscy zapalają świecę z ośmioramiennego świecznika każdej nocy tygodnia. W celu świętowania Chanuki codziennie wymienia się także dar na osiem dni.
Więc w domu nie Święty Mikołajnie mały Jezus i żaden żłób. Aby to zrekompensować, nadal poddawaliśmy się dekoracjom: dzieci mogą udekorować mieszkanie trochę tak, jak sobie tego życzą podczas „świąt”. I dlatego nie czują się nieszczęśliwi, gdy ich chłopcy z nimi rozmawiają Boże Narodzenie i że rozumieją, że nie koniecznie lepiej jest, 24 grudnia organizujemy dobry posiłek i otrzymujemy od rodzina lub przyjaciele, aby to zaznaczyć! ”
Véronique, 44 lata: Boże Narodzenie rymuje się ze smutkiem
„Straciłem syna w noc Boże Narodzenie, sześć lat temu. Justin miał zaledwie 17 lat i wygrał wypadek skuterem. W tym czasie kochałem Boże Narodzenie, Każdego roku gromadziliśmy się wokół dobrego posiłku, dobrego ognia, radości i dobrego humoru i spędziliśmy razem dwa wspaniałe dni. Boże Narodzenie nigdy nie zawiodłem się przed tą straszną nocą, kiedy moje dziecko zmarło.
Od tego czasu odmawiam świętowania Boże Narodzenie, To już nie jest dla mnie impreza, to dzień żałoby, szczególnie długi i bolesny. Tak więc, aby uniknąć przekroczenia tych wszystkich rodzin szczęśliwy i spokojny przed i podczas wakacji, ląduję w domu przez dwa lub trzy tygodnie. Mój mąż może rozerwać włosy, odmawiam opuszczenia domu podczas wielkiego pokazu Boże Narodzenie jest rozgrywany w mieście. Moje serce nie wytrzymałoby tego.
mój rodzinazaczęła świętować Boże Narodzenie cztery lata temu. Dwoje moich dzieci, Alice, lat 19, i Jérémy, lat 16, czuli, że ich starszy brat nie chciałby tego Boże Narodzenie okres tak czarny. To ich ojciec dba o to, by znaleźć im dary, a wieczorem wigilię udają się do domu dziadków, kilkadziesiąt kilometrów od nas.
Wiem, że moje dzieci czują się winne, że zostawiły mnie samego tej nocy, ale tak jest lepiej, wolę znać je szczęśliwe, gdy myślę o moim małym chłopcu, który poszedł za wcześnie. Oni też cierpią, ich dzieciństwo zostało jakoś skradzione sześć lat temu, więc zachęcam ich, aby zmienili zdanie!
„Jak wiesz, rodzin Żydzi nie obchodzą Bożego Narodzenia, ale w grudniu mają jeszcze przyjęcie, by świętować: to Chanuka, święto świateł. Podczas tej uczty wszyscy zapalają świecę z ośmioramiennego świecznika każdej nocy tygodnia. W celu świętowania Chanuki codziennie wymienia się także dar na osiem dni.
Więc w domu nie Święty Mikołajnie mały Jezus i żaden żłób. Aby to zrekompensować, nadal poddawaliśmy się dekoracjom: dzieci mogą udekorować mieszkanie trochę tak, jak sobie tego życzą podczas „świąt”. I dlatego nie czują się nieszczęśliwi, gdy ich chłopcy z nimi rozmawiają Boże Narodzenie i że rozumieją, że nie koniecznie lepiej jest, 24 grudnia organizujemy dobry posiłek i otrzymujemy od rodzina lub przyjaciele, aby to zaznaczyć! ”
Véronique, 44 lata: Boże Narodzenie rymuje się ze smutkiem
„Straciłem syna w noc Boże Narodzenie, sześć lat temu. Justin miał zaledwie 17 lat i wygrał wypadek skuterem. W tym czasie kochałem Boże Narodzenie, Każdego roku gromadziliśmy się wokół dobrego posiłku, dobrego ognia, radości i dobrego humoru i spędziliśmy razem dwa wspaniałe dni. Boże Narodzenie nigdy nie zawiodłem się przed tą straszną nocą, kiedy moje dziecko zmarło.
Od tego czasu odmawiam świętowania Boże Narodzenie, To już nie jest dla mnie impreza, to dzień żałoby, szczególnie długi i bolesny. Tak więc, aby uniknąć przekroczenia tych wszystkich rodzin szczęśliwy i spokojny przed i podczas wakacji, ląduję w domu przez dwa lub trzy tygodnie. Mój mąż może rozerwać włosy, odmawiam opuszczenia domu podczas wielkiego pokazu Boże Narodzenie jest rozgrywany w mieście. Moje serce nie wytrzymałoby tego.
mój rodzinazaczęła świętować Boże Narodzenie cztery lata temu. Dwoje moich dzieci, Alice, lat 19, i Jérémy, lat 16, czuli, że ich starszy brat nie chciałby tego Boże Narodzenie okres tak czarny. To ich ojciec dba o to, by znaleźć im dary, a wieczorem wigilię udają się do domu dziadków, kilkadziesiąt kilometrów od nas.
Wiem, że moje dzieci czują się winne, że zostawiły mnie samego tej nocy, ale tak jest lepiej, wolę znać je szczęśliwe, gdy myślę o moim małym chłopcu, który poszedł za wcześnie. Oni też cierpią, ich dzieciństwo zostało jakoś skradzione sześć lat temu, więc zachęcam ich, aby zmienili zdanie!
