Niepłodność: 6 kluczowych kroków do pokonania w parze
Ogłoszenie niepłodności
Ultradźwięki, biopsja endometrium, histeregrafografia, spermogram, dawki hormonalne ... Kiedy po wielu testach spada równowaga niepłodności, często przeżywa się ją jako zapowiedź żałoby po para chce zostać rodzice : żałobę życia rodzinnego i macierzyństwa / ojcostwa wiele razy marzyli i przewidywali. Nadzieja, nawet maleńka, pisklęca tak samo za wieloma egzaminami zdanymi przez paraNiedoskonałość jest tym większa i trudniejsza do pokonania, gdy diagnoza jest postawiona. Ale kiedy to uczucie zdumienia minie, mężczyzna i kobieta będą musieli pokonać wiele innych emocji.
Świadomość
Kiedy, po miesiącach lub nawet latach nieudanych prób, para słyszy oznajmienie, że musi zrobić krzyż w swoim śniedzieckoto ogromny szok, uczucie pustki i konsternacji. Jest to tym bardziej traumatyczne dla mężczyzny i kobiety, że społeczeństwo zawsze wskazywało na niemożliwość przekazywania życia: sterylna kobieta jest wtedy często określana jako „niekompletna”, bezużyteczny ”lub„ nie z dzieciństwa ”, ponieważ nigdy nie będzie w stanie rozmnażać się, podczas gdy męskość, potencja seksualna i męskość niepłodnego człowieka są kwestionowane. Kryzys, który często prowadzi do zniechęcenia, depresji i załamania, kiedy para nie może poradzić sobie z różnymi konsekwencjami (psychologicznymi, relacyjnymi lub seksualnymi), że ogłoszenie płodność może powodować.
Emocje w bałaganie
W pracy referencyjnej, A dziecko... w końcu (Hachette santé), trzej specjaliści * piszą, że „bezpłodność jest klasyfikowana spontanicznie przez kobiety, bezpłodne lub nie, w czwartej kategorii traumatycznych wydarzeń po szokującej żałobie, takiej jak śmierć matki, ojca jak również niewierność jego partnera ”. Trauma doświadczana jako przypadkowa niesprawiedliwość, prawdziwa kontuzja często połączona z bardzo naturalnymi i zrozumiałymi uczuciami zazdrości wobec bliskich rodzice (nawet przyjaciele lub rodzeństwo), ale także przerywany buntem, bezradnością, agresją, wycofaniem, poczuciem winy i dewaluacją. Kobieta może przeżyć tę próbę jako „zdradę swojego ciała. Czuje tępą nienawiść do tego ciała, które go porzuca, które nie jest mu posłuszne, gniew, który - nie wyrażony i nierozwiązany - może generować depresyjne uczucia ”. Nawet jeśli wszystkie te emocje są całkowicie normalne, wskazane jest wezwanie profesjonalisty, aby nie dopuścić do tego, by test na zawsze zniszczył wizerunek samego siebie i negatywnie wpłynął na życie społeczne i rodzinne.
Ogłoszenie do świty
„Znalezienie odwagi, by podejść do tematu z osobami wokół ciebie, to krok w kierunku akceptacji. Mężczyźni będą bardziej dyskretni, jeśli dotyczy ich niepłodność. Tylko 20% z nich mówi tak do swojej rodziny i przyjaciół. Jednak presja rodziny, przesłuchania i niedyskrecja powtarzających się bliskich mogą szybko stać się żenujące lub nawet nie do zniesienia w sytuacji niepłodności. Niektórzy mogą nawet przestać widzieć tych wokół, aby uniknąć takiej sytuacji. Ale dla tych, którzy dokonali wyboru, aby o tym porozmawiać, przygotuj się na cel często źle ulokowanej empatii, niewłaściwej porady lub nawet szkodliwych osądów.
Wybór leczenia ... lub nie
Kiedy tylko zostaną uwolnione emocje i osłabiony smutek, przychodzi nie mniej bolesny moment refleksji i ostateczny wybór: adopcja, darowizna gamet, uciekanie się do pomocy medycznej z prokreacją (AMP) lub porzucenie ... Cokolwiek To jest werdykt, jest absolutnie konieczne, aby decyzja została podjęta wspólnie i przeżyła w pełni dwóch małżonków. W tej fazie podejmowania decyzji nie wahaj się zadzwonić do kilku specjalistów, aby w pełni zrozumieć wszystkie szczegóły swojej sytuacji i stawkę decyzji. Zwłaszcza, że leczenie (jeśli zdecydujesz się na tę alternatywę) jest samo w sobie długim i trudnym testem wytrzymałości i motywacji.
Żałoba i wyrzeczenie
Żałoba nie może być łatwo osiągnięta, ponieważ nie jest to niezwykłe zniknięcie i zmaterializowanie się tak, jak u bliskiego krewnego, ale tego, że płodność organiczny ”, istnieje jednak rezygnacja. Jeśli jakieś pary, zrezygnowany lub zaprzeczający, od początku odrzuca alternatywę MPA, jest niezbędny dla para dobrze się komunikować i wyjaśniać swoje pomysły, dlaczego nie z pomocą specjalisty, aby nie był to dzień żalu.
* Pr René Frydman (ginekolog położnik, były kierownik oddziału położniczego w Szpitalu Antoine Béclère w Clamart, znany specjalista w dziedzinie reprodukcji), Pr Nelly Frydman (farmaceuta biolog, kierownik Biologii Rozrodu w Szpital Antoine Béclère w Clamart) i dr Muriel Flis-Trèves (psychiatra i psychoanalityk w szpitalu położniczym Antoine Béclère Clamart).
