Ulica, gorsza niż dżungla
Po dwóch nocach spędzonych na posterunku policji, dwóch dniach wędrówki po ulicach, w chłodzie, znajduje się, za radą policjanta, w szpitalu St Antoine w Paryżu, gdzie przebywają bezdomni na noc. Odkrywa, że kilkadziesiąt osób usypia. „Kiedy zobaczyłem ten show, sąd cudów, pomyślałem, że nie, to nie byłem ja, nie byłem częścią tego świata.” W swoim nieszczęściu Brigitte ma szansę spotkać Toma. Chłopiec trochę gadatliwy i miły dla niego, nie agresywny. Uczy go podstaw życia na ulicy, jest ochronny. Bez niego nie wie, co by się stało. „Kiedy mówimy o ulicy, nie wyobrażamy sobie, że tak jest, ulica jest gorsza niż dżungla. W tym wrogim świecie kobieta jest niczym, to zdobycz idealny, obiekt. Tom mnie chronił. Ale myślę, że byłem również szanowany z powodu mojego wieku. Kobieta ponad 40 lat w tym wszechświecie, to zaskakuje. Wielu zastanawiało się, co tam robię zwana „mamą”.
