Samobójstwo nastolatków: wezwanie pomocy
Ból serca, przemoc, źle rozumiany homoseksualizm i twój nastolatek mogą zdecydować o zakończeniu życia. W wyniku spustu dziecko myśli, że w końcu dlaczego nie umrzeć, ponieważ ten świat jest tak trudny. Ta myśl pojawia się najpierw od czasu do czasu, a potem od obsesji. Znajduje to odzwierciedlenie w inscenizacji przejścia do aktu przez myśl, przed konkretyzacją. W tym momencie wszystko może się zmienić, a najmniejsze błędnie zinterpretowane słowo może mieć dramatyczne konsekwencje.
Jakie są znaki ostrzegawcze?
Przed próbą dziecko zmienia swoje zachowanie. Izoluje się, szuka schronienia w alkoholu lub narkotykach, w szczególności ryzykuje na drodze… Wydaje się „bezczynny”: jego podejście i głos są wolniejsze, im trudniej. Nastolatek zamyka się w swoim pokoju, aby posłuchać smutnej muzyki. Jego sen jest również zakłócony, ma koszmary. Co więcej, mało je i dużo płacze.
Jednak nie zawsze jest łatwo rodzicom lub przyjaciołom dostrzec, że dyskomfort się uspokaja, a przynajmniej uświadamiać jego głębię. Rzeczywiście, niektóre nastolatki robią wszystko, aby ukryć swój problem. Następnie dziecko ucieka od rodziców, aby nie zadawać zbyt wielu pytań.
W każdym razie frazy takie jak „nie jestem dobry na nic” lub „wkrótce się pozbędziesz” powinny natychmiast przyciągnąć wzrok. Podobnie, jeśli twój nastolatek nagle chce dać swoim przyjaciołom rzeczy, które tak bardzo kocha, powinien to ostrzec.
Jak pomóc
Przede wszystkim nie naśmiewaj się z niego w nadziei, że się obudzi i nie rzuć mu wyzwania. Działałby szybko. Aby uratować nastolatka, który jest ofiarą samobójstwa, musisz zmusić go do zwierzenia się, delikatnie, nie próbując ingerować w jego życie. Konieczne jest również powstrzymanie się od jakiegokolwiek osądu, takiego jak „Powiedziałem ci to” lub „Wiedziałem, że Ludivine nie jest dla ciebie”. Twoje dziecko następnie zerwie kontakt z tobą, wycofując się jeszcze bardziej. Opowiedz swoim przyjaciołom o swoich zmartwieniach, którzy również będą mogli spróbować wydostać go z jego mrocznych myśli.
Powiedz nastolatkowi, że zauważyłeś, że coś jest nie tak. Zapytaj go uprzejmie: „Czuję w tobie wielki niepokój, jak się czujesz”? „Wiesz, miałem też bardzo trudne czasy, więc chciałbym ci pomóc”. Jeśli twoje dziecko wyraża uczucia zmęczenia, marnotrawstwa lub uważa się, że jest niepotrzebne, kontynuuj dialog w jak największym stopniu. Mowa ma rolę zaworu bezpieczeństwa, na przykład sztuki lub pisania. Jeśli czujesz, że rozmowa jest zablokowana, zaproponuj mu pusty notatnik, na którym może wyrazić swoje myśli lub dać mu płótno, pędzle i farbę, aby „wydostał się” ze wszystkiego, co ma w sobie , Nie rozmawiaj z nim o kurczeniu się, może uciekać jeszcze bardziej, myśląc, że bierzesz go za szaleńca.
Utrzymywanie uważności i usuwanie kryzysu językiem jest kluczem do unikania wszelkich działań i pomagania nastolatkowi w odzyskaniu smaku życia.
