Zanurz się w sztuce ze Stephanie
Specjalna wizyta
Galerie narodowe Grand Palais w Paryżu. Publiczność śpieszy się z podziwem prace od Klimta, Kokoschki czy Schiele. Młoda i raczej szczupła blondynka zbliża się do grupy: będzie ich przewodnikiem podczas wizyty. Energicznym głosem i wieloma gestami szybko przyjmuje miarę grupy. Nie opisuje wystawy, ona żyje, chce, aby ją udostępnić publiczności. To jest (prawie) w teatrze. Zaskoczony na początku przez tego wykładowcę przewodnika, mało akademickiego, jego publiczność szybko pije jego słowa i słucha jego rozkazów („jest zbyt wielu ludzi, będziemy śledzić wystawę do góry nogami, iść za mną”) bez narzekania. Pod koniec wizyty zwiedzający odkryją pragnienie, aby dowiedzieć się więcej o Klimcie lub o kulturalnej ekscytacji Wiednia około 1900 roku. Cel osiągnięty dla Stéphanie Bernardin...
Powołanie urodzone w szkole z internatem
Kiedy dołączyła do szkoły w Luwrze w wieku 18 lat, Stéphanie Bernardin nigdy nie postawił stopy w Paryżu, nie mówiąc już o muzeum. Ten Vosgienne pamięta traumę egzaminu wstępnego w tej prestiżowej instytucji: „Czułem się strasznie chłopem, dorastałem w miejscu, w którym nie było nic do 30 kilometrów”. Jego jedyna pewność w tym czasie: jest szczególnie wygodna w mówieniu, uwielbia opowiadać historie. „Nienawidziłem szkoły, byłem znudzony, dopóki nie skończyłem 18 lat. W geo-historii udawałem, że śpię, ale w rzeczywistości, pod koniec zajęć, nauczyłem się wszystkiego, a wieczorem, podczas moich czterech lat Próbowałem dla moich kolegów z klasy, opowiadałem im historie. „Mrugając okiem, wyznaje, że było to bardzo samolubne, by nauczyć się lekcji ...
Odkrycie sztuki
Stephanie składa hołd swojemu nauczycielowi filozofii w liceum: „To on mnie uratował Pewnego dnia w jednym z moich biuletynów napisał:„ W królestwie niewidomych królowa jest jednooka. ”Z moją siostrą Rachel, popchnęli mnie do przygotowania do egzaminu wstępnego w szkole w Luwrze. ”Rozbiła kroniki testu, wypełniona wiedzą ogólną i zdała test. Szkoła jest stworzona dla niej: „nie powinieneś wiedzieć nic o sztuce, kiedy wejdziesz. Celem nauczania jest zdobycie formy w ciągu czterech lat, zaczynając od paleolitu, idąc na całość „W dwudziestym wieku musisz nauczyć się wszystkiego na pamięć.” Nie rozumie niczego o swojej pierwszej klasie: niezdolna do robienia notatek wychodzi ze łzami w depresji. Na szczęście w swojej promocji spotyka Annę, „wspaniałą dziewczynę”. Duet codziennie jedzie do Luwru i uczy się przed nim lekcji prace, „Dziękuję temu systemowi szkoleń, który jest otwarty dla wszystkich, a dziś pozwala mi sprawiać wrażenie, że kąpałem się w historii sztuki od dzieciństwa”.
Pierwsze miesiące w Paryżu
Kiedy przybyła do stolicy w 1996 roku, był to czas chudych krów: „W pierwszym roku nic nie jedliśmy, nie chodziliśmy do kina”. Musi za wszelką cenę odnieść sukces, nie nie wybór, dziękując jej rodzicom, którzy zawsze byli dla niej: „Byli gotowi poświęcić się, to były przede wszystkim moje studia.” Stéphanie, wychodząc z Vosges, konfrontuje się z bardzo różnymi środowiskami społecznymi. : „Miałem wrażenie, że jestem osobą niepełnosprawną, poznałem ludzi, którzy mieli książki w domu, którzy uczęszczali do muzeów.” Następnie będzie się liczyć kolejne spotkanie z przyjaciółką, która będzie czasem jego przyjacielem: „Jego rodzina miała to kulturowe pochodzenie, za którym tęskniłem, zachęcał mnie, był ze mnie bardzo dumny, to dzięki niemu pracuję dzisiaj w Clio”.
* Clio, agencja specjalizująca się w podróżach kulturalnych, gromadzi mówcę z niewielką grupą podróżnych, aby odkrywać niezwykłe trasy. Aby być przewodnikiem w Clio, Stephanie przeszła trudny wybór. Specjalizująca się w kulturze niemieckiej po trzymiesięcznym stażu w muzeum w Dreźnie, regularnie towarzyszy grupom podczas rejsu z Berlina do Pragi.
//www.clio.fr
Zostań przewodnikiem
Na pytanie, co jest pierwsze ? out kto sprawił, że wibrował, Stéphanie Bernardin nadal zaskakuje swoją odpowiedzią: „Moje pierwsze emocje pochodziły od wspaniałego nauczyciela i jego klasy na temat neoklasycyzmu”. Zakochuje się w? out Dawida, jest także pasjonatem renesansu, „świata, który się otwiera”. Przy okazji egzaminu ustnego ten sam nauczyciel jest pierwszym, który powie mu, że ma osobiste podejście do? out komentować. Następnie nowe spotkanie zadecyduje o jej przyszłej pracy: „Odwiedziłam wystawę ze wspaniałym, pięknym mówcą, który zaprezentował się bez notatek i mówił z wielką pasją: to był ten, którym chciałem zostać”.
Synergia ze społeczeństwem
Stéphanie jest przede wszystkim zafascynowana widownią, parami oczu zwróconych w jej stronę: „Chcę, żeby zrozumiały, że wszystko, co jest na ścianie, to kolory i linie, że udało im się mieć Emocje zapominające o wszystkim innym. ”W swoich prezentacjach dużo gra na szczerości i rytmie:„ Zanurzam się w? out kiedy ludzie się tego nie spodziewają, zaskoczyć ich. „Mówca nigdy nie przygotowuje tekstu, nie opiera się na żadnym dokumencie, aby ożywić jego interwencje:„ improwizuję, lubię czuć synergię z gośćmi, tak jakby wysyłali mi fale. „Duży śmiech, a ona puszcza:„ To moja autorytarna strona, która się wyróżnia: w pewnym sensie je trzymam. "
Sztuka, inny świat
W muzeum Stéphanie Bernardin czuje się dobrze: „W obliczu? out, świat może się rozpadać, wszystko w porządku. „Ona, która określa się jako„ niepełnosprawna na co dzień ”(jest w stanie kupić trzy razy swoją pomarańczową kartę w tym samym miesiącu) jest jak ryba w wodzie pośrodku stołów, zdolna do zarządzania zbyt dużą grupą lub zrobić z kolegą zbyt blisko: „W mojej pracy jestem spuchnięta, boję się niczego. „Po trudnym starcie („ Kiedy miałem 600 lat ”, byłem bogaty!”), Stephanie postanowiła zamieszkać w niezależnej firmie, którą trenowała od dwóch lat. wykład na temat Caravaggia, włoskiego malarza) i rujnuje się w książkach i innych katalogach wystaw: „Jestem podróżną biblioteką. Pamiętam dzień, w którym kupiłem katalog expo, który musiałem skomentować 65? „Dobrze się bawi.” Moim wyzwaniem jest przygotowanie konferencji i jak najmniejsze wydawanie pieniędzy. Ale nadal jestem w stanie organizować konferencje w całej Ile de France, które trwają tylko półtorej godziny, ale zajmie mi to 2 godziny ... Jak co, zasada rzeczywistości nie jest wciąż nie jest zakotwiczony w sposobie zarządzania moim programem! ”
